Het verhaal van Kim (22)
In het eerste jaar van haar opleiding tot theaterdocent merkte Kim dat haar mogelijkheden niet onbegrensd waren. Ze woonde sinds kort op haarzelf in een studentenhuis in Leeuwarden, zat in een wedstrijdteam dansen, gaf les in theater en dans, speelde in een theatergroep, werkte bij een discotheek en deed ook nog vrijwilligerswerk bij een musical. Het was niet zo dat iemand tegen haar zei dat al deze dingen moesten; ze vond het zelf allemaal echt leuk. Hoewel zij wel inzag dat het niet gezond was dat ze behalve deze dingen niets anders meer deed dan slapen en studeren, zag zij geen uitweg: 'Ik zat er zo middenin, in mijn hoofd bestond er geen alternatief, ik kón echt niet anders'.
Over de aanpak
Kim was vroeger altijd iemand die haar agenda helemaal op orde had maar nu was dat anders: 'Als je een afspraak met me maakte dan kwam ik dat altijd na maar nu opeens moest ik dingen gaan afzeggen'.
Veel mensen in Kim's omgeving hadden wel iets door. Klasgenoten vroegen of het wel goed met haar ging maar Kim wilde niet zeuren. 'Ik zei dat het niet helemaal lekker ging maar dat het wel goed kwam'. Op het moment dat ze zeven dagen in de week extra activiteiten had zei haar vader er wat van. Hij zei 'Kim, je moet oppassen dat je niet iets krijgt waar je niet meer vanaf komt'. Nu ziet ze in dat dat bijzonder was, haar vader is normaal een nuchtere man die niet zo snel iets zou zeggen, toen kwam dat niet aan.
Pas nadat een vriend eiste dat ze met een vertrouwenspersoon op school ging praten, luisterde ze pas. Hij stelde een ultimatum en ze maakte een afspraak met de vertrouwenspersoon: 'die adviseerde om te gaan fietsen en te gaan kleuren. Daarna ben ik meteen naar de action gefietst om kleurboeken te kopen en toen ben ik daar bijna flauwgevallen en snel naar huis gegaan waar ik nauwelijks de trap op kwam'.
Wat heeft het opgeleverd?
Sindsdien gaat het beter maar is het nog steeds lastig voor Kim. Voor haar is de burn-out een beetje een slowburner, het gaat met pieken en dalen en ze moet nog steeds voorzichtig zijn. Wel heeft ze sinds een tijd een blog waar ze haar ervaringen deelt. 'Dat helpt enorm, als ik dingen opschrijf dan kan ik alles recht voor zijn raap zeggen, ik kan me er helemaal in kwijt'. Toch heeft Kim er wat van geleerd: zelfrespect, zelfkennis en ze zorgt nu echt beter voor zichzelf. Maar: 'ook al levert een burn-out je uiteindelijk positieve dingen op, het is echt geen aanrader'.