Chauffeurs in beweging

Speaker 2: Van harte welkom bij de webinar: chauffeurs in beweging. Mensen stromen langzaam binnen. Mijn naam is Linh, ik ben hier vanuit BKB het Campagnebureau. Wij zijn namens het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid aanwezig als co-host van de expert van vandaag. We zijn vandaag in een best wel klein aantal, dus in overleg met onze expert van vandaag, Anniek Boeijinga hebben we besloten om de interactie van deze sessie graag hoog te willen houden. Dus mocht u tijdens de presentatie een vraag willen hebben, breek vooral in en stel deze vraag. Mocht u zich niet helemaal comfortabel voelen met het live stellen van de vraag, stel dan de vraag, vooral in de chat. Deze is gewoon actief. Wij vanuit BKB houden de chat in de gaten en kunnen dan namens u de vraag aan Anniek stellen. De webinar wordt georganiseerd vanuit de campagne de nationale beweegminuut, die deze week is gelanceerd. Met deze campagne proberen we iedereen met een zittend beroep in Nederland te motiveren om meer te bewegen tijdens het werk. Het doel is om te beginnen met één minuut per dag iedere werkdag om elf uur 's ochtends en dat zo vaak mogelijk per dag te herhalen. We organiseren deze week en volgende week in totaal vier webinars om lichamelijke onderbelasting te belichten vanuit verschillende perspectieven. En vandaag is Aniek Boeijinga bij ons aanwezig. Ze is gepromoveerd op gezondheidspromotie onder chauffeurs en gaat ons daar vandaag alle ins en outs over vertellen. Nogmaals, vergeet niet je vragen in de chat te zetten om vooral de interactie hoog te houden en tijdens de presentatie een vraag stellen. Dan geef ik nu graag het woord aan Anniek en heel veel plezier bij deze webinar gewenst.

Speaker 1: Ja, dank je wel Linh. Iedereen allereerst van harte welkom. Mijn naam is Anniek. Ik ben vandaag uitgenodigd om iets van mijn kennis en passie te delen met jullie. Ik heb gewerkt in het bedrijfsleven, als consultant. De afgelopen tien jaar heb ik gewerkt binnen de academische wereld. Ik was daar assistant professor taal en communicatie en ik ben gepromoveerd op narratieve gezondheidscommunicatie met als specifieke case vrachtwagenchauffeurs. Dus daar ga ik vandaag absoluut meer over vertellen en ik ben eind vorig jaar voor mezelf gestart om bedrijven en organisaties te adviseren rondom gedrag en gedragsverandering vraagstukken. Dus ik neem jullie heel graag mee in mijn promotietraject destijds en ik ga daarbij focussen vooral op het proces van: hoe ben ik nou te werk gegaan en wat waren de belangrijkste inzichten met het idee dat dat voor jullie het meest relevant is. Linh zei het net ook al, breek vooral in. Ik ken mijn eigen verhaal. Dus stuur en laat ook weten waar jullie vooral behoefte aan hebben. En ja, voel je je niet comfortabel om dat live te doen, gooi het dan vooral in de chat. Voordat we beginnen wil ik graag starten met een vraag, eigenlijk uit oude gewoonte om ook een beetje input van jullie kant te krijgen, want ik kan jullie letterlijk niet zien, of jullie wel of geen camera hebben dus ik praat echt tegen een scherm. Dus ik ben gewoon eventjes benieuwd wat jullie ervaring is op dit thema. En die vraag is als we het hebben over chauffeurs en het bewegen en de onderbelasting, en dan ben ik even benieuwd wat in jullie ervaring daarvan de hoofdoorzaak is. Ik heb een abc'tje, je mag de letter in de chat invullen dat lijkt me voor nu het makkelijkst. Kijk ik Linh even aan of zij zo even de balans wil opmaken. Dank je, dus wat is nou de hoofdoorzaak daarvan. Ligt het bij een gebrek aan kennis? Is het een kwestie van weten, gebrek aan motivatie, dus een kwestie van willen. Gaat het nou mis bij de uitvoering? Lukt het niet? Is het een kwestie van kunnen? Of is het een andere reden? Dus ben benieuwd wat volgens jullie de hoofdoorzaak is.

Speaker 2: Nou Anniek de reactie stromen al binnen. Ik zie Jolanda die Abc zegt. Ik zie ook heel veel Ctjes. Ik tel er drie. Kayleigh die B aangeeft. Ook wel echt mensen die de opsomming van de redenen combineren en Sandra die zegt: een kwestie van facilitatie van kunnen.

Speaker 1: Ja, dat is dan meer die C.

Speaker 2: Dus ik zou zeggen dat C het hoogste scoort.

Speaker 1: Oké, nou dan dank voor jullie input en interactie, ieder geval. Ik neem hem eventjes mee. Ik parkeer hem voor nu, geen echte cliffhanger, maar later kom ik hier nog eventjes verder op terug. Nou, vanuit verschillende rollen ben ik eigenlijk betrokken geweest dat bij gedragsverandering dat is eigenlijk de rode draad door al mijn werkzaamheden, maar ja, ongeacht de context, de stakeholders op het specifieke vraagstuk komt het neer op de vraag: hoe beweeg je mensen nou van A naar B? Waarbij A de huidige situatie, het huidige gedrag is, en B het gewenste gedrag. Dus om het eerst maar eens even helemaal plat te slaan. Nou, hoe gedrag opgebouwd is, en moet je dat nou veranderd? Daar zijn best wel wat ideeën en aannames over en de meesten zijn gestoeld op de theorieën en één van de meest invloedrijke theorieën is de theory of Planned Behaviour van Ajzen. Waar veel van die aannames vandaan komen. En deze theorie van gepland gedrag, die stelt eigenlijk dat er verschillende factoren zijn waarmee je iemands intentie, dus iemand wil om bepaald gedrag uit te voeren, te beïnvloeden en dat als die wil er eenmaal is, dus de intentie positief is, dat het gedrag daar vervolgens uit voortvloeit. Dus je zou kunnen zeggen dat het theorie van gepland gedrag, gedragsverandering omschrijft als een lineair proces. En daar zitten dus twee onderliggende aannames bij. Allereerst, dat als de wil voldoende er is, dat het gedrag daaruit voortvloeit en eigenlijk ook omgekeerd, dat als iemand niet het gewenste gedrag vertoont, dat dat dus een gebrek is aan voldoende wil, voldoende intentie. Ere wie ere toekomt. Deze theorie heeft een mooi basiswerk neergelegd, maar met de inzichten van nu zijn er ook al wat vraagtekens bij te zetten. En de eerste is: ja, in hoeverre kun je nou eigenlijk spreken van gepland gedrag als we weten dat maar 5 procent van ons gedrag bewust plaatsvindt en 95 procent, als het al niet meer is van ons gedrag, onbewust plaatsvindt. Dus je kan je best voorstellen dat bij een aanschaf van iets duurs, bijvoorbeeld een auto, dat mensen heel bewust die beslissing maken en informatie en argumenten graag willen. Maar dat als je het hebt over dagelijkse leefstijl routines dat dat toch voornamelijk onbewust afspeelt. Een tweede vraagteken dat te zetten is, is bij ja, in hoeverre is dat nou een lineair proces? Dus dat pijltje van intentie naar gedrag van A naar B, dat staat natuurlijk heel mooi in zo'n model, maar de praktijk is vaak veel weerbarstiger, ziet er veel meer uit, zoals dit, d'r zijn soms offrodes, mensen komen even in de knoop. Dus ja, in hoeverre dekt het nou echt de lading van de praktijk? Een ander punt met dat lineaire proces is dat het voorbijgaat aan zogeheten intentie, gedragskloof, dus de aanname dat als de wil er maar is, de intentie d'r is, dat daar dan automatisch de actie uit voortvloeit en dat is er eentje die inmiddels ontkracht is, want er bestaat namelijk een kloof tussen beiden. Het één, ja volgt niet automatisch, per definitie, altijd uit het ander. Als je bijvoorbeeld kijkt naar de context van gezondheid en gezond gedrag, hebben onderzoekers gevonden, dat in zo'n 50 tot 53 procent van de gevallen die intentie zich wel vertaalde naar gedrag, maar in de andere helft van de gevallen niet. Dus intentie is een goede voorspeller, maar het is lang niet het hele verhaal. Het is niet genoeg. En ik denk dat het meest intuitive voorbeeld, dat zijn de goede voornemens. Elke toehoorder hier, inclusief ik zou wel weten dat meestal rond de jaarwisseling, ideeën om dingen anders te doen of juist niet meer te doen of wel te doen, maar dat die wil daar is, maakt helaas nog niet dat dat ook altijd meteen in de praktijk gebeurt. Nou, met die nieuwe inzichten zijn ook nieuwe modellen weer ontwikkeld en ook modellen die zich echt toespitsen op specifieke contexten, waaronder dus een model zoals dit, dat zich echt toespitst op gedrag en gedragsverandering binnen gezondheidspromotie. En dit is het Health Action Proces Aproach van Schwarzer of kortweg HAPA-model. En wat daarbij eigenlijk de belangrijkste inzichten zijn, is dat dit model, dat neemt, die intentie gedrags kloof mee. Dat zit er als het ware ingebouwd en ziet het ook niet zozeer als een lineair proces. Maar het HAPA-model onderscheidt verschillende fases van verandering. Dus als je die weg hebt van A, het huidige naar B, het gewenste, dan zijn er verschillende fases met bijbehorende groepen onder te verdelen. Te onderscheiden. De eerste groep zijn de zogeheten non-intenders. De naam zegt het al, een beetje non-intentie. Dus deze groep is niet gemotiveerd, wil niet op weg en letterlijk niet aan de startlijn verschijnen. Dan heb je de tweede groep, dat zijn de zogeheten intenders, dus deze groep heeft de intentie. Ze zijn gemotiveerd, ze zijn onderweg, maar ze zijn halverwege de rit uitgevallen door ervaren opstakels. Dus dit is waar je ziet, waar die intentie gedragskloof zich in de praktijk afspeelt. Mensen willen, ze zijn op weg, maar het lukt hen niet om die eindstreep, dat punt B, het gewenste gedrag om dat te bereiken. En tot slot hebben we de zogeheten actors, deze mensen is het wel gelukt om de finishlijn te bereiken en de opstakels te overwinnen, en deze groep vertoont dus het gewenste gedrag. Wanneer je dus kijkt naar die verschillende fases van veranderingen, dan onder de streep, zie je dat non-intenders en intenders met elkaar gemeen hebben dat ze alletwee het gewenste gedrag nog niet vertonen, maar om hele verschillende redenen. De non-intenders omdat ze niet gemotiveerd zijn en de intenders die zijn wel gemotiveerd, maar die worden gehinderd door opstakels die ze ervaren in hun context. En juist deze groep benadrukt het belang van het mening van de context, want gedrag vindt altijd plaats in een context. Dus soms als je dus die mooie theoretische modellen ziet dan lijkt gedrag nog wel eens of gedragsverandering in een soort vacuum verplaatst geplaatst. Maar gedrag vindt altijd plaats in een context, in het echte leven. En tot slot heb je dus die actors, een groep die soms een beetje over het hoofd wordt gezien want ja, ze vertonen het gewenste gedrag al, daar hoeft eigenlijk niks meer te veranderen, maar toch zijn ze best wel goed om op de radar te houden, want hier schuilt heel veel kennis. Die actors lukt het dus blijkbaar wel om het gewenste gedrag te vertonen en het lukt hen wel om opstakels te overwinnen. Dus wat toen zij nou precies anders? Welke strategieën passen ze toe? Dat soort informatie kan heel waardevol zijn voor de andere twee groepen, de non-intenders en de intenders om verder vooruit te kunnen komen. Nou, tot zover het blokje theorie, even de basis van gedragsverandering en de aannames die daar zijn. In het tweede blokje van het webinar ga we het toepassen op de chauffeurs praktijk en in een laatste derde blokje ga ik in op de kracht van verhalen en wat zie je, waarom die nou steeds meer in opkomst zijn als je het hebt over gedrags- en gezondheidspromoties basically. Linh ik kijk heel eventjes naar jou voordat ik naar het tweede blokje ga of er opmerkingen binnen zijn gekomen?

Speaker 2: Nee, vooralsnog niet. Als je wel iemand aan het typen, maar ik laat Kayleigh even rustig uittypen en als de vraag dan gesteld is, dan zal ik hem ook doorgeven aan jou.

Speaker 1: Helemaal goed en nogmaals, dat kan op elk moment. Maar af toe check ik even in bij Linh, want ik zie zelf de chat niet. Nou, de chauffeurs praktijk, ik zei al, ik ben zelf dus gepromoveerd op gezondheidspromotie van vrachtwagenchaiffeurs. Er zijn natuurlijk verschillende type chauffeurs, maar ik heb een specifiek gefocust op vrachtwagenchauffeurs en in mijn onderzoeksproject was er een een nauwe samenwerking tussen de universiteit aan de ene kant en echt de transportsector zelf aan de andere kant. Dus ik ben echt aan de slag gegaan, van start gegaan met een specifieke vraag van die transportsector zelf, namelijk: hoe kunnen we vrachtwagenchauffeurs nou verleiden tot gezonder gedrag? D'r werd al heel veel gedaan, daar waren een aantal mooie initiatieven ook vol goede intenties, maar het werkte niet. Dus de vraag was van: ja, wat werkt dan wel? En de eerste vraag, de eerste stap die ik toen heb gezet, is om te kijken van hé, in welke veranderfase zitten die vrachtwagenchauffeurs nu. Waar zitten ze nu? En dat is een vraag die ik ook nu graag aan jullie wil stellen. Ik hoor wat geluid op de achtergrond, dus ik weet niet helemaal de achtergrond, maar ik neem aan dat iedereen hier iets met chauffeurs heeft. Dus de doelgoep die jij voor ogen hebt, de chauffeurs in jouw omgeving, misschien ben je zelf chauffeur, waar ergens op die weg van het huidige naar het gewenste gedrag begeven ze zich volgens jullie. En dat mag je even invullen op de menti, dan kan je letterlijk pinpointen waar onderweg. Als je nou denkt van nou niet gemotiveerd en dat zet je hem ergens bij A. Denk je, ze doen het al bij B. En ja, als je denkt: ze zijn op weg, maar d'r nog niet, dan kan je ergens op die hele pijl een plekje pinnen. Dus menti.com en dan deze code. Volgens mij schoven er net ook nog wat nieuwe mensen aan, welkom, ook bij het webinar. Ikben nu eventjes benieuwd. Ik heb gedragsverandering eigenlijk weergegeven als een soort weg van A het huidige, naar B het gewenste gedrag. En eigenlijk mijn eerste stap altijd wat ik doe in zo'n gedragsveranderingtraject is om te kijken: hé, waar zit die doelgroep nu, waar ergens op die weg? Dat is ook de vraag aan jullie. Even kijken, wat er tot nu toe binnen is. Mooi om te zien, dus iedereen zegt: ze zijn al wel op weg, een stukje op weg, of al wat verder op weg. Ik word natuurlijk altijd zelf het meest nieuwsgierig naar de de de meer extremere. Dus mocht iemand willen delen waarom ze nou specifiek dit plekje op de lijn hebben gepinpoint, voel je vrij om te delen in de chat of in het echt. Geen verplichting, alleen als je voelt van hé, ik wil daar graag wat wat bij toelichten.

Speaker 2: Die had ik d'r neergezet, dus ik denk, ik zal het even zeggen, want mijn chat die blijft hangen, dus ik kan niet typen.

Speaker 1: Ja, heel graag, dank je wel.

Speaker 2: Ik ben een leefstijl coach en beweegcoach en dus toevallig een vrachtwagen en buschauffeur, die echt wel ook willen en stappen hebben genomen al. Dus vandaar dat ik dacht: nou, die zijn echt wel lekker bezig met hun veranderingen.

Speaker 1: Ja, dus echt wel serieus, op weg, zeg maar als ik je zo samenvat. Ja, mooi. En leuk, ook van die concrete voorbeelden. Iemand anders nog die iets wil delen, ja, ik word zelf heel blij om dit te zien en eigenlijk bleek dat ook al een beetje uit jullie eerste ABCD'tje, dat er al heel veel C'tjes waren. Ik ben het onderzoek gestart in eind 2012, dus dat is ook wel eventjes geleden. En als ik dan toen die die vraag stelde aan een groot publiek, dan werd er eigenlijk toch wel standaard B ingevuld. Hé, dus die aanname dat als iemand het gewenste gedrag niet vertoont, dat dat een gebrek is aan aan motivatie en dat de chauffeurs allemaal niet zouden willen. Dus ik ben heel blij om te zien dat hier wordt gezien van nou, is dat wel motivatie of is dat niet gewoon echt meer op dat stukje facilitatie. Dus wat jullie hier deden, komt heel er in lijn met, komt overeen, met wat ik ook heb opgehaald. Daarover zo meer. Nou, waarom hamer ik daar nou zo op? En waarom is dat nou zo'n belangrijke stap om eerst eens even helder te krijgen waar die chauffeurs zich bevinden? Dat is omdat elke fase echt een andere aanpak, een andere strategie vraagt. Dus voor de groep die nog niet gemotiveerd is. Dat vraagt om een focus op de waarom. Dus waarom zou je van A naar B bewegen? Waarom zou je van je huidige naar het gewenste gedrag gaan? Waarom zou je dat veranderen? En dat is ook waar de meer traditionele gezondheidspromotie steevast eigenlijk op wordt ingezet, op de waarom, op het motiveren van mensen. Maar daar heeft de groep, de intenders dus degenen die al wel gemotiveerd zijn, maar gehinderd worden, die heeft daar geen baat bij. Sterker nog, dat kan ze eerder een soort van frustreren want ze willen wel, ze zijn zich daar zelf al van bewust, maar het lukt ze niet. Dus deze groep, die hebben juist belang bij een focus op de hoe van: ja, maar hoe doe je dat nou, hoe kom je nou bij B? Dus dat is ook de eerste vraag waarmee ik aan de slag ben gegaan om eens te kijken, nou, waar moet ik uberhaupt op focussen? Waar zit dus de ernst, wat is hun beleving en wat is hun behoefte? En om dat te doen ben ik in gesprek gegaan met chauffeurs zelf. Ik heb ruim 20 interviews gehouden. Ik ben meegereden op de wagen, ik ben destijds ook naar het Truckstar Festival geweest. Gewoon om me een beetje onder te dompelen in hoe het is om te te werken en te leven als chauffeur. En dat was eigenlijk ook het overkoepelende thema van de interviews. En daarbinnen dan dan stuurde ik zo een beetje aan op gezondheid. Ik heb veel verhalen gehoord van chauffeurs, dus ik wil ook in mijn presentatie stevast ook graag de chauffeur even aan het woord laten. Dus hier de quotes van één chauffeur die ik heb gesproken en die vertelde mij van: moet je horen. Het is heel simpel: als je niet gezond bent, heb je ook geen leven. Een rare vraag, gezondheid is gewoon het belangrijkste wat er is. Klaar als een klontje. In datzelfde interview, dus de interview duurde ongeveer een uur, vertelde diezelfde chauffeur me dit: ja, je moet toch, een, elk mens moet wat hebben wat niet goed is. Als we moeten gaan leven, naar alles wat goed is, ja, dat heb ik in het ziekenhuis ook gezegd. Ik zeg: als ik moet gaan leven naar alles wat goed is, krijg ik twee spruitjes, drie sperzieboontjes, twee blaadjes sla en een glas water, en dat is gezond. Nou, ik doe dat niet, ik haal 's avonds wel eens spareribs dan gaan die spareribs gaan daar die oven in en dan zit ik heerlijk tevreden, lekker op m'n gemakkie en dan zal ik 70 worden in plaats van 75. Dus deze chauffeur heb ik hier even aan het woord gelaten om te laten zien dat er chauffeurs zijn die, ondanks dat ze gezondheid wel belangrijk vinden, niet altijd heel gemotiveerd zijn om hun leefstijl aan te passen, om meer te bewegen of gezonder te eten. En ik heb, ja, wat je dus bij interviews doet, is dat je naar patronen gaat kijken, van hé, wat komt er naar boven in die gesprekken. En wat opviel en ook terug te lezen is in dit stukje, is dat de chauffeur zegt: ja, gezondheid is belangrijk, maar genieten van het leven ook. En die maar is een opvallende. Want dat laat zien dat chauffeurs die nog niet gemotiveerd zijn, chauffeurs als deze, dus ervaren dat een gezond leven in strijd is met genieten van het leven. En dat zijn van die haakjes die je kunt opslaan van: hé, hier valt misschien nog winst te behalen door te laten zien dat beiden ook hand-in hand kunnen. Andere dingen die dus naar voren kwamen is dat de winst op korte termijn zwaarder weegt dan de winst op lange termijn, van nou, dan geniet ik lekker ook nog op m'n gemakkie in het hier en nu en dan zal ik 70 worden in plaats van 75. Andere chauffeurs zeiden: oké, ja, ik weet, ik heb vandaag de dag wat er morgen is, dat weten we niet. Veel verhalen van kanker zus, kanker zo en dergelijke. Dus dat ze ook zoiets hebben van ja, ik leef met de dag, want die is me in ieder geval gegeven. Dus die winst op korte termijn, het genieten in het hier en nu, die weegt dan toch wel zwaarder. Perspectief of het frame, wat ze soms dan gebruiken op gezond leven. Hoe ze dat nou definiëren, in dit geval, wat de chauffeur zo schetst ook van nou gezond leven, dat is twee blaadjes sla, een spruitje en een glaasje water bij wijze van en dat zagen we ook terug als je het hebt over bewegen of sport, dat dat ook net als dit heel hoogdrempelig wordt neergezet. Dus dat dat echt, af en toe kapot gaan in de sportschool, zweten met apparaten in de weer, dat dat een vrij hoogdrempelige invulling is van gezonder leven. Ook het perspectief op de eigen gezondheid, daar was wel ook iets leuks in terug te vinden. Dat ze over het algemeen, ze waren niet echt gemotiveerd omdat ze hun eigen gezondheid over het algemeen ook wel als goed beschouwden en daarbij viel op dat ze hun eigen gezondheid vergeleken met collega chauffeurs, maar niet zomaar collega chauffeurs, chauffeurs die d'r slechter aan toestaan. Dat noem je met een mooie term: downward social comparison, dat is een soort neerwaartse vergelijking, waarbij je zelf dus positiever uit de vergelijking komt. Super menselijk. Dat doen we allemaal in verschillende contexten. Maar bij deze chauffeurs viel dus op dat ze hun eigen gezondheid relatief goed aanschouwde, terwijl ze toch wel knie falen hadden of ergens last van hadden. Maar ach ja, een ander heeft het veel zwaarde. D'r is nog steeds niet echt een aanleiding om daar iets aan te gaan doen. Een omslagpunt werd daarbij wel door verschillende chauffeurs los van elkaar genoemd, bij de leeftijd van 50 jaar, want dat is soort punt waar ook de pijntjes of de kwaaltjes niet langer echt meer gebagatelliseerd kunnen worden of weg vergeleken kunnen worden, om het zo maar te zeggen, en dat dat dan, ja toch wel een beetje op begon te tellen en wat ze dachten: nou,we moeten er misschien toch maar wat aan doen. Dus zover even een inkijkje bij opvallende punten, bij het groepje chauffeurs dat nog niet gemotiveerd is. Nog een andere chauffeur aan het woord en die vertelde: ja, en dan was je de hele week niet thuis geweest en dan zeg je dag, ik ga zaterdagmiddag fietsen en dan zegt ze: je bent de hele week al weg en dan ga je weer bij wijze van hé, dat werkte gewoon niet. Ik sprak ook heel veel chauffeurs die dat beeld dat jullie net ook al schetsten, zowel in de poll als het voorbeeld dat net genoemd werd, dat echt wel gezonder wil leven en ook al verschillende malen hebben geprobeerd om dat te doen. Maar dat ze echt aanliepen tegen drempels en opstakels zoals deze chauffeur net ook afsloot van: dat werkte gewoon niet. Het lukte niet. De belangrijkste drempels en opstakels die daarbij naar voren kwamen zijn de ongewone en onregelmatige werktijden, het gebrek aan sportfaciliteiten langs de weg. Verleidingen, zowel binnen de werkcontext, dus denk aan tankstations truckstops maar ook in de thuissetting, dus denk aan verjaardagen of voorraadkasten. En tot slot waar deze quote ook een mooi voorbeeld van was, de sociale verwachtingen, slash verplichtingen van het thuisfront om het zo maar te noemen. Dan ben je zo'n hele week weg geweest, ben je veel van huis als chauffeur en dan kom je thuis. Ja, dan wordt daar ook wel wat van je verwacht misschien, want we hebben het nu steeds over chauffeurs. Maar het zijn natuurlijk mensen met als beroep chauffeur en daarnaast zijn ze zoveel meer: man, partner, vader, opa, echtgenoot, broer, noem het maar op en ik noem nu dus nu alleen maar de mannelijke varianten. D'r zijn absoluut ook vrouwelijke chauffeurs. Daar geldt helemaal hetzelfde voor, dus het is niet maar één rol. Nou kwamen uit die gesprekken ook best wel wat strategieën en wat tips en dingen die ze zelf hebben aangebracht in hun leven, om daar dan mee om te gaan. En als antwoord op die ongewone en onregelmatige werktijden gaven de chauffeurs aan van: ja, ik probeer gewoon zoveel mogelijk structuur aan te brengen in mijn dag, door in ieder geval op vaste tijden te eten en op vaste tijden eventueel wat te bewegen. Want het was ook dat heel veel chauffeurs keurig een brood trommeltje met zich mee hadden Dan heb je toch wat meer in eigen hand wanneer je dat broodje naar binnen werkt. Leuk om te horen dat vaak die broodtrommeltjes van tevoren voorbereid waren door de partner, dus die heeft daar ook een een een mooie rol in. Dan heb je bij gebrek aan sportfaciliteiten dat chauffeurs ook echt wel dingen weten te noemen waarbij je geen sportschool of sport apparatuur nodig hebt. Want ja, soms kom je laat thuis, is de sportschool dan nog wel open. Dus het bekende blokje om, de trap in plaats van de lift. Ja, dat soort dingen werden wel genoemd als goh, nou ja, dat probeer ik dan zelf een beetje te doen, om dan toch een beetje aan m'n beweging te komen. Als je het hebt over de verleidingen, daar waren ze allemaal heel helder over. Wilskracht en doorzettingsvermogen. Je moet gewoon geen lekkers in je in je cabine halen en ja, gewoon d'r langs lopen als je het ziet of ruikt. Het is een kwestie van doorzettingsvermogen en natuurlijk, als je moe bent, is dat veel lastiger dan wanneer je helemaal fit bent. En dan bij die sociale verwachtingen en verplichtingen, nogmaals, wat er ook een beetje aangehaald werd al in die in die quote en dat was opvallend dat eigenlijk geen van de chauffeurs daar echt een een passend antwoord op had. Dus dat is de drempel waarbij het het type beroep eigenlijk ook, de drempel soortvan doorvertaald naar de thuissituatie, en ja, daarbij vond ik het toch wel belangrijk om dus die hele context mee te nemen waarin de chauffeur zich begeeft. Want als bijvoorbeeld werknemer of transportbedrijf heb je dat misschien niet per sé op je radar, maar dat gedrag, dat dat sijpelt door in de gehele context van de chauffeur, zowel in zijn werk als in zijn persoonlijke leven.

Speaker 2: Anniek, ik krijg een vraag binnen en ik deel die even met jou. Jolanda vraagt: hoe ga je beweegmomenten, bijvoorbeeld ieder half uur even staan, dat is de één van de taglines van de campagne, invoeren in het leven van een chauffeur? En mocht je zelf daar eventueel vanuit de SZW nog aanvullende opmerkingen over dan kan ik die ook bieden. Maar ik ben ook erg benieuwd naar jouw antwoord, vooral.

Speaker 1: Ja, ik hoor meteen een van de chauffeurs die ik heb gesproken. 'Het is een utopia weet je wel, dat gaat helemaal niet met ons beroep'. Ik denk dat elk half uur letterlijk even gaan bewegen, dat ja, je kunt niet terwijl je rijdt, zeg maar gaan staan. Dus het is en blijft een feit dat je als chauffeur gewoon een uitdagende werkomgeving wat dat betreft hebt. D'r zijn heel veel dingen die wel kunnen en ik denk dat je daar vooral ook op kunt focussen, maar echt letterlijk, elk half uur bewegen. Ik zou veel maar kijken van ja, wat past er in dat wat je al wel hebt? Dus wat zijn nou de momenten waarop je wel wat meer kunt bewegen. En ik moet eerlijk toegeven toen ik zelf aan het onderzoek begon en ik dus echt weinig nog wist van de chauffeurs wereld, dat ik dacht: nou, ze hebben die rij- en rusttijden dat is allemaal keurig in wetgeving opgeschreven. Dus zodra ze rusten kunnen ze toch prima even een stukje lopen. Toen kwam ik er al heel snel achter dat het feit dat de wagen stilstaat betekent niet dat de chauffeur stilstaat. Met de krappe planning zie je dat dat heel strategisch wordt ingezet om af en toe dan even te laden enzo. Dus ja, daar heb ik niet, ja, nogmaals het eerste wat ik hoorde is utopia, omdat echt elk half uur even te staan. Bij chauffeurs zul je toch opzoek moeten naar andere oplossingen dan een minuutje hier of een minuutje daar. Linh heb jij daar nog een aanvulling op.

Speaker 2: Ik herken deze geluiden heel erg, ook in gesprekken met vrachtwagenchauffeurs die wij hebben gevoerd. Die geven dat ook zeker aan dat zij tijdens het rijden natuurlijk wel zitten. Maar als ze moeten laden of los zijn natuurlijk gewoon heel erg in beweging. Het verschilt ook gewoon heel erg in de context van je werk, want we spraken bijvoorbeeld laatst een trambestuurder van HTM en die gaf aan: ja, ik ga even als ik koffie drink in m'n pauze, dan loop ik even een blokje om bij ons, bij de remise en terwijl andere collega's misschien eerder ervoor kiezen om koffie zittend te drinken. Ja, het zijn de kleine dingetjes en ik denk dat dat ook echt oprecht maatwerk vergt voor chauffeurs. Ik wil wel graag nog een reactie van Ria meegeven en dan geef ik de beurt aan Jolanda want die heeft een hand opgestoken. Ria geeft aan, ik praat even voor de taxichauffeur met laag loon. Ik merk in gesprekken dat ze wel willen, maar gezond eten een stuk duurder is dan slecht voedsel, dan ongezond voedsel. Wil dit toch wel graag aangeven als aanvulling op wat je net zei. En nu geef ik graag de beurt aan Jolanda, die heeft haar hand netjes opgestoken dus ga je gang Jolanda.

Speaker 3: Ja, ik ben Jolanda, bedrijfsfysiotherapeut en ik denk al heel lang na over de chauffeurs. En ik denk dat, het is heel leuk dat we beginnen bij gedragserandering, maar moeten we niet terug naar de tekentafel en zorgen dat de cabine er anders uitziet zodat een chauffeur misschien ook staande kan rijden. Ik ben geen techneut maar ik denk dat op moment dat die mogelijkheid er is, kan je hem ook gebruiken. Nu is er geen mogelijkheid. Dus ik had al bedacht een soort segway achtig iets waardoor mensen staande kunnen rijden. Als jij gehandicapt bent, heb jij een auto waar je met de hand alles kan besturen. Is er dan geen ruimte dat je je stoel op kan klappen zodat je kan staan?

Speaker 1: Ja, nee, dankjewel. Daar ga ik zo even op in. Ik denk of dit een passende oplossing zou zijn, dat zou maar één iemand weten en dat zijn de chauffeurs zelf. Zeg maar of dit voor hen zou helpen, of ze dit fijn zouden vinden. Maar Jolanda wat ik jou ook hoor zeggen, is van ja, moeten we niet veel breder kijken dan alleen de chauffeur zelf? Dat gevoel deel ik heel erg. Dus ik loop een beetje op de zaken vooruit. Maar in hoeverre ligt het nou allemaal binnen de verantwoordelijkheid van de chauffeur zelf, om maar een een gezonde leefstijl met in toch echt wel een uitdagende werkomgeving te bewerkstelligen? Dus deels, ligt die verantwoordelijkheid ook daar en deels willen ze die verantwoordelijkheid ook. Veel chauffeurs zeggen ook: ik doe dit beroep ook om de vrijheid, autonoom. Dus dat zijn ook belangrijke kernwaarden van de chauffeurs. Maar tegelijkertijd is ook de werkomgeving die het gewoon extra, zeg maar, extra lastig maakt om gezonder te bewegen. Zeker bij een groep waarbij je hier dus ook ziet dat de meerderheid het echt wel wil, denk ik dat dat ook een extra belletje doet rinkelen van jongens, ze willen wel, ja, dus juist dat faciliteren, waar kunnen we ze nou helpen? En hoe kunnen we ze nou helpen? En ik denk dat dat ook echt in overleg met de chauffeurs, zeg maar, vorm gegeven zou moeten worden, maar dit is daar een mooi voorbeeld van. Ja, dank je wel. Nog andere vragen opmerkingen?

Speaker 2: Voor nu nog niet, maar als die komt, dan zal ik het zeker aangeven.

Speaker 1: Helemaal goed. Dus even samenvattend. Ik ging dus als eerste stap, zeg maar ja, dacht ik, ja, waar zitten ze nou ergens? Wat is nou die verander fase van de vrachtwagenchauffeurs waar ik dus specifiek op heb gericht. En daar bleken dus twee subgroepen te zijn, dus één groep die nog niet gemotiveerd is. Dat was ja, de minderheid en een groep die wel gemotiveerd was, maar gehinderd werd. En uit de interviews zelf kwam al duidelijk naar voren dat dat de overgrote groep was die echt wel wil en we hebben daar nog een vragenlijst, zeg maar, achteraan gegooid bij een andere groep, omdat dat ook eens een beetje kwantitatief te kunnen duiden over wat voor getallen hebben we het nou? En daar bleek dus dat ruim 80 procent van de chauffeurs wil en vaak ook al wel meerdere pogingen hebben ondernomen om gezonder te leven. Dus ja, wat ik dacht is: goh wat valt hier veel te winnen met een groep die al wil. Dan als tweede stap, dus ik dacht oké, ik weet waar ze ongeveer zitten en ik weet dat je bij een groep die niet gemotiveerd is, dat je op de waarom en bij de andere groep meer op de hoe, Maar welke specifieke focus is nou veelbelovend? Wat zijn nou de haakjes? Wat is nou uit die interview data gekomen, waar potentie is, waar ruimte zit om wat wat te creëren, wat te veranderen? Nou bij die waarom, dus voor die chauffeurs die nog niet gemotiveerd zijn, heb je eigenlijk soort van twee smaken, dus je kunt ervoor kiezen om A heel onwenselijk te maken, zodat mensen ervan weg willen bewegen. Of je kunt juist B heel wenselijk en aantrekkelijk maken, zodat mensen er naartoe willen bewegen. Dus dat zijn eigenlijk twee verschillende ingangen om hetzelfde te bereiken of een combinatie van beide kan natuurlijk. Wat wij hebben gedaan is omdat we zagen, wij hebben voor de groep chauffeurs die nog niet gemotiveerd was, dat we zagen dat ze nou hun eigen gezondheid en huidige gedrag als best wel positief beschouwden, omdat ze dus bij dat downward social comparison zichzelf vergeleken met mensen die er slechter aan toe waren Dat we dachten van hé, daar daar is een haakje, daar kunnen op inspelen door te laten zien of ze op de één of andere manier wakker te maken dat ze met hun huidige gedrag daadwerkelijk wel risico lopen, ook onder de leeftijd van 50. En wat betreft die wenselijkheid, wenselijkheid dus van het gezonde gedrag of meer bewegen. En daar dachten we van: ja, hoe kunnen we nou die winst op de lange termijn, die nu vaak heel abstract is, hoe kunnen we die nou waardevoller maken, meer waarde geven? En de manier om dat te doen is om in te spelen op de waarde van de chauffeurs zelf. Wat voor hen belangrijk is. En ik schetste het net al een beetje: een chauffeur is meer dan alleen een chauffeur, dus bijvoorbeeld 75 in plaats van 70, dus dat je vijf jaar langer hebt. Wat nou als je dat framed als dat je vijf jaar langer je kind ziet of vijf jaar langer om te genieten van je kleinkinderen, kijk, dan krijgt het waarde, wordt het minder abstract, concreter hebben ze daar zelf meteen een gevoel en een beeld bij. Dus even als voorbeeld van hoe je daar op basis van de verhalen die je krijgt, zeg maar invulling aan kunt geven. Voor de groep die al gemotiveerd is, de grootste groep, verreweg, ja daar ligt de foto's op de hoe. Niet zozeer op de A, of de B zelf, maar de weg daarnaartoe, dus de pijl en dan het werkelijke plaatje. Dat is de weerbarstige praktijk die iedereen kent, maar voor chauffeurs nog extra aan de orde is. Dus inclusief de verleiding en opstakels en inclusief ook strategiën om hiermee vervolgens om te gaan. Dus dat is die focus op de hoe. Hier hebben we vooral ingezet op een laagdrempelige invulling van meer bewegen, gezond leven. Dus in plaats van dat hele hoogdrempelige, hebben we gewoon hele specifieke voorbeelden van wat Linh bijvoorbeeld noemde, tijdens je koffie even een blokje omgaan of je wagen net iets verder parkeren, en vervolgens dus hele specifieke voorbeelden te geven, maar ook specifieke oplossingen voor wanneer dingen anders lopen dan gepland. Dus strategieën om daar dan vervolgens mee om te gaan met dat soort obstakels of verleidingen die je onderweg tegen komt. Ja, en we hebben dus daar ook om, omdat juist ook die strategie van hoe nou om te gaan met dat, met die sociale verwachtingen, als je lang weg bent geweest van huis. Dat geldt natuurlijk voor chauffeurs, vrachtwagenchauffeurs iets meer dan voor buschauffeurs of tramchauffeurs, maar we merkten dus dat die strategie nog het meest ontbrak. Dus we dachten: hé, dan kunnen we daarop inspelen om dat ook als een voorbeeld mee te nemen. En het mooie is dus dat door die sociale strategie, dat tijd samen met je kind of je partner, samen fietsen, samen voetballen. Dat laat niet alleen zien dat gezond leven hand-in hand kan gaan, met genieten van het leven, dus iets leuks doen samen. Maar dat sluit ook weer meer aan op wat voor een chauffeur of eigenlijk ieder mens het belangrijkste is. Dus dit was eigenlijk even een blokje theorie en theorie toegepast op die chauffeurs, praktijk en de belangrijkste inzichten die ik daar heb opgedaan. Misschien een bak aan informatie, dus laat het even bezinken en ook hier weer: als er vragen zijn of opmerkingen of specifieke voorbeelden, dan hoor ik die graag. Ik zie Linh heel rustig.

Speaker 2: Volgens mij zijn de vragen tijdens het moment zelf gesteld, dus volgens mij kan je nu doorgaan.

Speaker 1: Dan gaan we dus door naar het volgende blokje. Dat is het blokje van verhalen. Ik zei al, ik ben gepromoveerd op narratieve gezondheidspromotie, dus narratief. Narratieve verhalen en die zijn echt in opkomst. De laatste decennia worden heel vaak verhalen ingezet als een soort van vorm van gezondheidspromotie, dus dat wilde ik absoluut meenemen vandaag om iets meer te vertellen over die kracht van verhalen. En die is vrij intuitief misschien, want van oudsher en van jongs af aan delen wij als mens, als mensheid al verhalen en we delen ze, we luisteren ernaar, we vertellen ze en dit is altijd een hele natuurlijke manier geweest, niet alleen als entertainment, maar ook om hele belangrijke informatie met elkaar uit te wisselen en over te brengen. En dat maakt, omdat we daar zo vertrouwd mee zijn, dat wij ook heel goed zijn, zonder enige training of wat dan ook, om dus boodschappen uit verhalen te ontrafelen die landen aardig goed. Nou, je kan je voorstellen dat een verhaal ook veel aantrekkelijker is dan bijvoorbeeld een meer traditionele gezondheidsbrochures, de prints echt dat traditionele gezondheidspromotie. Wat vaak bolstaat van de argumenten, dat vraagt veel meer cognitieve capaciteit, is ook vaak wat meer, ja, roept meer weerstand op. Het is een soort foldertje waarvan je bij voorhand al bijna weet van: dat moet iets van mij, dat wil iets van mij, ik moet iets anders doen. En ik noemde het net wel eventjes. Chauffeurs die doen dat vaak ook wel om vrijheid of dat ze het mooi vinden onderweg. En gezondheid is ook echt iets van jezelf. Het raakt een universele kerwaarden van het behoud van je eigen leven. Dus blijf daar maar van af, daar ga ik zelf over. Wat ik net ook al noemde, is dat gedrag altijd plaatsvindt in een context. En verhalen bieden die context. Die laten zien. Die bieden de gehele context en daarmee geven ze ook betekenis. Dus door de context krijgen dingen betekenis bij verhalen. Dus het is een hele universele vorm die niet alleen begrijpelijker is, vaak dan de traditionele manieren van gezondheidpromotie, maar ook aantrekkelijker is. Daarnaast dat het een universele communicatievorm is, hebben verhalen vaak ook een universeel patroon, hoe ze inhoudelijk zijn opgebouwd. En je kunt hier eigenlijk elke film, elk boek opleggen, zeg maar, over deze blue print. Het wordt de hero's journey genoemd en het is een persoon, een personage dat na een soort inner call of een roep van buitenaf op pad gaat om diens persoonlijke doel, noem het een schatkist, noem het een prinses of juist iets anders, weet je wel, gezonder leven te bereiken. En op die weg daarnaartoe komt die allerlei strubbelingen tegen die die moet overwinnen. Om vervolgens zijn prinses te redden, moet eerst de draak worden worden verslagen. Even het hele cliché voorbeeld, maar al in al die verhalen komt dat terug dat eerst hindernissen moeten worden overwonnen om vervolgens een bepaald doel te bereiken. Je hebt helpers, ik noem maar even weer voor de chauffeurs bijvoorbeeld, een partner die een broodje moeten voorbereiden met gezond eten. Maar je hebt ook de bad guys zeg maar degene die jouw persoonlijke doel tegengaan, bijvoorbeeld een uitdagende werkcontext om het zo maar eventjes te noemen. Dus, verhalen lenen zich heel erg voor die weg van A naar B, in het patroon zelf, wat ze vaak hebben inhoudelijk. Dus zo kunnen verhalen niet alleen door dat niversele in hun vorm, maar ook het universele van hun inhoud goed worden ingezet als een soort brug, als een bruggenbouwer om van het huidige naar het gewenste te komen. Verhalen kunnen laten zien wat de onwenselijke of juist de wenselijke gevolgen zijn van bepaalde gedragingen, dus daarmee kunnen ze laten zien dat het loont om op weg te gaan, of bepaald gedrag te vertonen. Maar ook heel specifiek kunnen verhalen worden ingezet als een brug voor de intentie, gedragskloof. Om die hoe-vraag te beantwoorden, omdat dat is waar verhalen in essentie over gaan. D'r komen opstakels onderweg, hoe moet je die nou overkomen om dan toch je doel te te bereiken? Dus verhalen als brug in bredere zin, om van A naar B te komen, maar ook heel specifiek voor de doelgroep, die het niet lukt, door al die hindernissen, om te laten zien wat je kan verwachten aan uitdagingen onderweg. Als je er op kunt anticiperen dan kun je d'r op voorbereiden en sta je bij voorbaat al wat sterker op je schoenen, maar ook door te laten zien hoe je vervolgens kunt handelen om dat te boven te komen. Nou, dat hele concept als verhalen, als brug, dat is de story bridging, zeg maar de titel van mijn proefschrift. Het concept wat daaruit is voortgekomen en het is niet alleen een concept of een mooie titel, maar het is ook uitgewerkt als een methode en de methode heeft vier stappen. En de eerste twee stappen hebben we eigenlijk al net doorlopen. En dat is door de persoonlijke verhalen van de chauffeurs, de persoonlijke naratieven als input te gebruiken voor gezondheidspromotie. Dus door in gesprek te gaan kom je erachter van: hé, wat is nou die verander fase, waar zitten ze nou ergens? Wat is hun beleving en behoefte? En vervolgens iets dieper d'r in van: oké, waar zijn nou die haakjes? Welke specifieke inhoudelijke focus. Dieper dan de waarom en de hoe. Waar zit nou de ruimte. Eigenlijk een soortvan journey mapping van waar kunnen we op inhaken. Nou, storybridging gaat nog wat verder. Daarin wordt verhalen niet alleen als input gebreid, maar ook als output. Dus hier wordt de kracht van verhalen gebruikt om de boodschap, de gezondheidspromotie ook vervolgens daarin te verpakken en te delen met chauffeurs, met de doelgroep. Dus als uitkomst, zeg maar, van die eerste twee stappen heb je een aantal baksteentjes als het ware die het skelet vormen. Echt, waar moet het over gaan? Waar zitten ze ergens? En dan vervolgens, in stap drie, ga je met die bouwsteentjes een verhaal bouwen. Nou, dat kan verschillende vormen. Er zijn heel veel verschillende verhalen en in deze tijd ook heel veel verschillende media die je daarvoor kunt gebruiken. Dus ik zou zo'n hele webinar kunnen vullen, alleen al op dat derde punt. En ook als je bijvoorbeeld de ruimte hebt om meerdere verhalen te delen, kan je ook gewoon bestaande verhalen delen, van chauffeurs bijvoorbeeld onderling, waarvan jij al weet: hé, dit zit erin of hé dat komt nog wel bij een volgend verhaal. In een onderzoeksetting als ik had, moesten de verhalen natuurlijk in zekere zin een beetje perfect zijn, theoretisch gefundeerd. Moesten al die puntjes in één verhaal naar voren komen. Dus wat ik heb gedaan, is ik heb de verhalen ontwikkeld. Zo voelt het niet echt, want ik had natuurlijk een stapel aan transcripties liggen van de interviews en ik heb gewoon echt de verhalen van de chauffeurs zelf soms wat samengevoegd, vaak de letterlijke bewoording aangehouden en zo tot twee verschillende verhalen gekomen, voorbij de subgroepen. En daarna de vierde belangrijke stap is om die verhalen ook te gaan testen voordat je ze de wereld groots ingooit. Nou, dit soort verhalen noem ik dus veranderverhalen. Ze hebben wel een perspectief doel, maar dat ligt er veel minder dik op dan bij zo'n brochure. Het is veel meer het onderling uitwisselen van tips ook vaak, en situaties. Er zijn wel een paar voorwaarden, waar moet zo'n verander verhaal nou aan voldoen, wil het zo effectief mogelijk zijn? Nou, allereerst is dat al die bouwsteentjes van stap één en stap twee, dus die verander fase en die focus, dat die erin terugkomen. Dus dat het verhaal, de plot, personages, dat die in lijn zijn met de beweging, de behoefte en de veranderfase van de chauffeurs. Daarnaast moet de personage in het plot ook herkenbaar zijn. Dus dat hoeft niet per se een verhaal te zijn dat echt gebeurd is, maar het moet wel een verhaal zijn dat echt gebeurd moet kunnen zijn, dus dat moet realistisch en authentiek zijn of in ieder geval zo aanvoelen voor de chauffeurs. Dus daarom is er ook heel veel voor te zeggen om gewoon onderlinge uitwisseling van verhalen rond om de thema's in gang te zetten. Gebruik bij voorkeur een ik-verteller wanneer je een verhaal vanuit de ik schrijft. Als lezer stap je dan letterlijk in de schoenen van de verteller, je maakt het letterlijk mee door de ogen van de chauffeur die zijn verhaal deelt. Dat maakt het letterlijk en figuurlijk makkelijker om in te stappen in het verhaal en om het mee te beleven. En als je 't al een deeltje hebt meebeleeft, heb je het al geïnternaliseerd en wordt het een stuk makkelijker. Nou, niet heel veel makkelijker natuurlijk, maar 't wordt wel makkelijker om het in het echte leven ook, zeg maar, toe te passen. Je hebt het ergens al een beetje meegedaan. Wanneer je dus inzet op die hoe en en concrete tips en strategieën deelt is het wel heel belangrijk dat die strategieën echt binnen het bereik van een chauffeur zelf liggen, dus dat ze daarvan niet afhankelijk zijn, per sé van anderen, maar dat ze dat ook echt zelf kunnen toepassen.

Speaker 2: Anniek, we krijgen een vraag binnen. Waar gaat de chauffeur de verhalen horen? Is de vraag. En dan wellicht misschien ook aanvullend. Heb jij concrete voorbeelden van bedrijven die bijvoorbeeld goed bezig zijn met storybridging en de vormen waarop ze het verhaal vertellen?

Speaker 1: Da's een goeie. Ik ben destijds heel erg opgetrokken, ik heb samengewerkt met verschillende bedrijven. Ik denk dat die het destijds ook wel doorgevoerd hebben, er was ook drive, zeg maar een soort online community destijds in het leven is geroepen om daar de verhalen onderling te delen. Wat ik wel heel erg merkte, is dat chauffeurs na werktijd niet per sé erg op zoek waren naar fora ofzo van andere vrachtwagenchauffeurs. Ze hadden juist zoiets van, nou, als ik even thuis ben, dan ben ik even geen chauffeur. Dus mijn belangrijkste inzicht hier zou zijn van: ja, gebruik de media, de kanalen die d'r nu al zijn en waar chauffeurs een goeie positieve ervaring mee hebben, de bron die ze in zekere zin vertrouwen. Ik heb met veel bedrijven samengewerkt. Als zij zelf altijd de afzender zouden zijn, zou er soms ook wel wat meer wantrouwend naar gekeken worden, want het bedrijf zelf misschien meer economische belangen. Het kan in allerlei vormen en dat hangt echt heel erg van de groep chauffeurs zelf af, van de organisatie hoe dat is ingericht. Sommigen vinden het prettig. Er bestaat wel iets als bijvoorbeeld workshops die ze moeten volgen. Nou, dan kan zoiets ook zijn, een plek waar ze fysiek bij elkaar komen en waar dat gewoon gedeeld wordt. Het kan zijn in een voor vrachtwagen, het TON magazine, dat is een blad dat ze allemaal ontvangen, wat op de deurmat valt. Wat als pluspunt voor ons had, dat dat ook het thuisfront dat mee kon lezen. Nou, daar worden sowieso al verhalen van chauffeurs, authentieke verhalen in gedeeld. Dus zoek vooral de lijnen, de wegen die er al zijn. Het kan ook organischer dat ze gewoon tijdens de lunch iets delen of, je weet niet wat bedrijven zelf al hebben als delen, de nieuwsbrief of iets dergelijks, dat je daar een klein rubriekje in inbouwt. Het is lastig te zeggen om daar iets heel generieks op te beantwoorden.

Speaker 2: Ik geef graag nog de beurt aan Geertje die heeft haar hand opgestoken om een vraag te stellen, denk ik.

Speaker 4: Ja, ik wilde graag nog een vraag stellen. Allereerst bedankt voor je heldere presentatie en ik vroeg me af: kijk als dit werkt bij vrachtwagenchauffeurs of welke chauffeur dan ook dan werkt het waarschijnlijk bij veel doelgroepen. Dus ik zat er, meer vanuit de leefstijlcoach ook aan te denken van: is er ook al iets, wat jij na je onderzoek hebt gemerkt van, hier gaan mensen mee aan de slag en dat er al iets ontwikkeld wordt aan verhalen wat je ook dus op andere plekken gewoon gezamenlijk als levensstijlcoaches zou kunnen toepassen, want ik kan me, bijvoorbeeld, ik krijg nu vrachtwagenchauffeurs en dan kan je ze bewust daarop wijzen. En ja, want die zijn al bezig met die verandering, en dan zou het nog extra motiveren. Dus zit daar al iets van ontwikkeling in?

Speaker 1: Ik heb dat zelf is dat heel erg op organisatieniveau toen gegaan, dat ik echt heb gezien dat verschillende bedrijven er zelf mee aan de slag zijn gegaan. Dan is het natuurlijk ook eigenlijk het meest op maat, want één van de eerste dingen waar ik achter kwam is, de chauffeur bestaat niet, elke situatie is weer anders. Dus op organisatieniveau valt er echt wel wat voor te zeggen en iets anders wat met te binnenschoot is dat eigenlijk in verhaal gaan, in gesprek gaan met de chauffeurs, zelfs al bijna een interventie op zich is. Als ze d'r over vertellen en over praten met iemand die daar gewoon compleet open en met respect en interesse naar luistert. Dan al verhalende komen ze zelf ook op dingen en wordt daar ook iets in werking gezet. Dus alleen dat al is eigenlijk al een plus. En echt, ja, ik heb zelf de verhalen die ik heb gebruikt staan opgenomen in mijn proefschrift. Dus iets als een concreet voorbeeld, als dat fijn is, we zullen de link straks ook eventjes delen. Maar echt breed zeg maar, moet je meer denken aan een soort toolkit of een soort stappenplan, dus niet dat er ergens al kant en klare verhalen zo liggen, niet dat ik weet in ieder geval.

Speaker 4: Nee-ja, het zou mooi zijn, denk ik, als zoiets op een geven moment gedeeld gaat worden, in ieder geval in Amsterdam zitten alle leefstijlcoaches ook in één, Whatsappgroep, waarin je dus heel makkelijk dan dit soort dingen zou kunnen delen.

Speaker 1: ja, nou ja, en wat meest waanzinnige zou natuurlijk zijn als de chauffeurs elkaar onderling weten te vinden.

Speaker 4: Ja, want nu heeft ieder d'r één of zo. En dan, in de nieuwe groep weer één.

Speaker 1: Ja, wat ze ervan weten dat ze niet alles lezen, dat weten ze vaak al wel, maar ja.

Speaker 2: Ik onderbreek even, want ik zie dat er nog een vraag is binnengekomen. Annemarie heeft haar hand opgestoken dus ik geef haar graag de beurt om een vraag te stellen.

Speaker 5: Het gaat over het voorbeeld. Ik werk voor ONO-fondsen, voor tourcarbranch en taxi- en zorgvervoerbranch en daar hebben we dertien activiteiten die chauffeurs gratis kunnen doen. Op duurzame inzetbare gebied, daar zit ook voeding en bewegen. Zestien weken fit voor voor lijf programma. En dat delen we ook wat chauffeurs daarvan vinden die dat hebben gedaan. Dat is eigenlijk een beetje, kan je ook bij ons op de website bekijken. Nou vinden wij nog wel wat moeilijk om individuele chauffeurs te bereiken, Ik weet niet, wie vroeg dat nou hoe? Hoe deel je die verhalen? Dat is nog wel een dingetje, maar we proberen dat wel via social media en nieuwsbrieven, kranten die bij de chauffeurs op de op de mat vallen thuis. En dan delen we dus succesverhalen van het project en hopen we dat er nog meer mensen gebruik van gaan maken. Sterk aan het stuur, heet dat. Dus als je googled op www.sterkaanhetstuur.nl dan kom je erop. Dat wou ik even zeggen. Kende jij nog niet denk ik?

Speaker 1: Nee, zelf niet, ik heb echt wat meer de vrachtwagenchauffeurs.

Speaker 5: Onze sector sectoren zijn een stuk kleiner dan de transportsector, we hebben dus wel interventies voor ja, chauffeurs waar ze zichzelf zonder inmenging van de werkgever voor kunnen aanmelden. Via de werkgever. Ja.

Speaker 1: Ja, want daar heb ik heel nauw mee samengewerkt, dat was destijds gezond transport en dat is nu dus de sector instituut, transport en logistiek. Die zijn hier ook echt mee aan de slag gegaan. Dus of daar nu ook echt iets concreets ligt, dat weet ik eigenlijk niet, ben ik zelf eigenlijk ook wel benieuwd naar, dus ja.

Speaker 5: Dat doen wij in het klein, wat zij in het grote doen. Maar dat is volgens mij niet zo uitgebreid als dat wij dat doen, maar dat weet ik niet zeker, wat de laatste stand van zaken is.

Speaker 1: Ik weet wel dat ze iets van workshops of echt verhalen delen bij de chauffeurs offline, zeg maar, allemaal aanwezig. Nou, dat zou in Coronatijden ook allemaal anders zijn geweest. Dus ja, er wordt er wordt mee gewerkt, dat sowieso.

Speaker 2: Ja, dank voor de tip, Annemarie, ik heb nog een vraag binnengekregen en ook kijk ik even naar de tijd. Er zijn ook volgens mij een aantal slides die we moeten behandelen. Heb jij gedragsverandering gezien bij de chauffeurs die je hebt gesproken?

Speaker 1: Ja, we hebben dus getest, je moet dus ook kijken van: werken die verhalen, nou? Da's een stukje kwantitatief onderzoek en daar hebben we gezien dat ze inderdaad effectief zijn. Dus dat die verhalen, die aanpak, ook echt effectief is. Kort maar krachtig. En nogmaals, ik denk dat Linh, dat jij straks even, je kan de link naar maar proefschrift even, daar zat een Nederlandse samenvatting in en dus ook de verhalen. Dus voor wie daar nog wat uit wil halen, kan je het eigenlijk ook makkelijk terugvinden. Ga ik heel eventjes verder. Ik zou het kort en bondig houden. Die veranderverhalen, nou, dat is dus eigenlijk die derde stap van hoe bouw je dat nou op? En die vierde stap is dus ook. Dit zijn dus die belangrijke punten waar zo'n veranderverhaal aan moet voldoen. Dit zijn dus ook precies de punten waar je zo'n verhaal dan vervolgens op test. Even checkt van hé, slaat dit aan bij de doelgroep, bij de chauffeurs? Klein voorbeeldje we hadden bijvoorbeeld de strategie fietsen naar werk en nou, da's maar tien kilometer naar werk fietsen en op dat punt kregen we terug: nou, da's wel erg ver! Dus daar we zes kilometer van gemaakt. Dus ja, het loont echt om van tevoren even te checken van: is dit herkenbaar? Voelt het echt als een een verhaal dat voor chauffeurs. door chauffeurs is gemaakt? Personages kunnen echt letterlijk fungeren als een rolmodel. Zij laten de weg zien die zij hebben afgelegd en hoe zij daar zijn gekomen. Dus is het heel belangrijk om dat personage zo authentiek mogelijk neer te zetten. Ik kreeg dus van veel vrachtwagenchauffeurs terug dat dat stereotype beeld van buik en bogen, dit dus niet doen, dat ze zich daar echt van distantiëren en zoiets zeggen van, nou, ik vind een mooi beroep, maar ik ben geen typische chauffeur. Dus ja, een soort haat-liefdeverhouding bijna met het chauffeur zijn. Dus de keuze van: hé, welke chauffeur laat je nou zien, zorg dat dat representatief is, dat andere chauffeurs daarin kunnen herkennen of in ieder geval denken: hé, dat is iemand, zoals wij. Ik zei net al even, als onderdeel van het onderzoek heb ik twee verschillende verhalen ontwikkeld: eentje die dus op de waarom focust voor de niet-gemotiveerde chauffeurs en eentje die op de hoe focust, voor de alwel gemotiveerde maar gehinderde chauffeurs. Bij de waarom versie is echt een een typische werkdag, waar de chauffeur iets aan z'n hart voelt en dus toch minder gezond is dan dat hij aanvankelijk dacht. Nu even kort en bondig terug te lezen in het proefschrift en de hoe-versie is juist meer een dag uit het weekend gekozen om te laten zien hoe dat nou hand-in hand kan gaan met die familie setting. Dat is een chauffeur, maar ook een vader en een echtgenoot. Dus om het in een iets completer iets bredere context neer te zetten dan alleen de chauffeur op zijn werk. Nou, de belangrijkste les die ik eigenlijk heb geleerd is dat co-creatie, van, ontwikkel in ieder geval gezondheidspromotie voor, door en met de doelgroep is weergegeven in die vier stappen van storybridging. Waar de chauffeur zelf echt de belangrijkste stakeholder is in eigenlijk elke stap. Eerst dus als input en daarna ook als expert. Zijn het nou goede verhalen? En dat we dus weg bewegen van dat belerende vingertje, maar dat we veel meer met de chauffeurs zelf hand-in hand doen. En dat sluit eigenlijk ook aan bij het allerbelangrijkste wat ik meeneem, ook in mijn werkcarriere nu, wat ik nu aan het doen ben, is: het kost misschien wat meer tijd, maar luisteren voordat je een boodschap uitzendt is echt het allerbelangrijkste, want je krijg mensen alleen in beweging als je weet wat hen beweegt. En daarmee zijn we aan het einde gekomen. Heel erg bedankt voor jullie tijd en meeluisteren. Mocht je nu nog vragen hebben, laat het nog weten en anders ben ik ook nog per maill bereikbaar.