Casus 1: Onzekerheid door reorganisatie of beroerte?

Het leven weer oppakken

Toen de vrouw zich bij Eeuwen meldde, vertelde ze dat ze het gevoel had na haar beroerte te zijn veranderd. ‘Ze wilde het leven weer oppakken en aan het werk gaan’, vertelt hij. ‘Kort voor haar beroerte was ze door een reorganisatie in een nieuwe werkomgeving terechtgekomen. Ze leek niet de juiste persoon op de juiste plek te zijn. Dat riep de vraag op: is ze onzeker vanwege de stress rond de reorganisatie of vanwege de beroerte?’ Om daar beter zicht op te krijgen, adviseerde hij haar om naar Heliomare te gaan. De doorverwijzing verliep via de huisarts. ‘Zeker als er meerdere behandelaren betrokken raken, is het belangrijk dat de huisarts een centrale rol houdt.’

Vroeg beginnen met terugkeer naar werk

Bij Heliomare kreeg de vrouw een neuropsychologisch onderzoek aangeboden om te ontdekken welke cognitieve klachten ze precies heeft. ‘Het is belangrijk om vroeg te beginnen met een terugkeer naar werk’, legt Van Bennekom uit. ‘Daarvoor moet je eerst weten wat er precies aan de hand is.’ Hij had zelf weinig contact met Eeuwen. ‘Daarvoor hebben we arbeidsconsulenten die volledig op de hoogte zijn van alle regelgeving. Zij zijn een betere gesprekspartner voor bedrijfsartsen en werkgevers.’ Heliomare doet geen uitspraken over de vraag of iemand aan het werk kan, benadrukt hij. ‘Dat is aan de bedrijfsarts.’ Dat wringt wel eens, geeft hij toe. ‘Wij zijn zorgverleners. We krijgen wel eens het verwijt dat we patiënten te veel koesteren. Bedrijfsartsen hebben nu eenmaal een zakelijker houding: wat kan iemand nog betekenen voor de werkgever?’

Even bellen is niet altijd mogelijk

Na het neuropsychologische onderzoek bood Heliomare in overleg met de werkgever een beroepskeuzetest aan om te zien of de vrouw beter op haar plaats is op een andere functie. ‘In dat stadium werd er naar mijn gevoel te weinig informatie gedeeld om de voortgang goed te volgen’, vertelt Eeuwen. Dat was voor hem aanleiding om een arbeidsdeskundige te betrekken. De communicatie tussen bedrijfsarts en specialist verloopt niet altijd even vlot, stelt hij vast. ‘Het antwoord op een brief laat soms lang op zich wachten.’ Even bellen is niet altijd mogelijk, legt hij uit. ‘Je moet bijvoorbeeld een ondertekende machtiging meesturen waarin de patiënt verklaart akkoord te gaan met gegevensuitwisseling. Daarnaast moet je een dossier vormen voor het geval iemand in een WIA-traject terechtkomt. Je kunt soms gewoon niet om een briefwisseling heen.’

Revalidatieartsen van de straat

Van Bennekom weet niet of de vrouw inmiddels weer werkt. ‘Ik hoor zelden van bedrijfsartsen hoe het is afgelopen. Ik snap dat dat lastig is als je veel patiënten hebt. Maar het zou mooi zijn als er iets van wederkerigheid zou zijn. Om van te leren, maar ook gewoon om de gezamenlijke inzet nog eens te onderstrepen.’ Ook Eeuwen ziet kansen om de samenwerking te versterken: ‘Ik merk wel eens dat zorgorganisaties bedrijfsartsen onvoldoende als professional betrekken. Terwijl wij eigenlijk ook revalidatieartsen zijn, maar dan van de straat. Als specialisten en bedrijfsartsen meer aandacht besteden aan onderlinge afstemming, kunnen we patiënten nog beter helpen.’